W najbardziej tradycyjnych śląskich domach do dziś zachował się przedweselny zwyczaj tłuczenia szkorup (starej porcelany, naczyń glinianych, ceramicznych i fajansowych), zwany polterabynd lub polter.

Odpust parafialny jest do dziś, zwłaszcza w społecznościach wiejskich, doniosłą uroczystością kościelną, dorocznym wydarzeniem świętowania okresu letniego.

Na całym Śląsku do dziś, w przeciwieństwie do innych regionów Polski, gdzie świętuje się imieniny, uroczyście obchodzi się gyburstag, czyli urodziny.

Jeszcze do połowy XX wieku polska wieś była bardzo zabobonna. Wierzono, że krowy często padają ofiarami ataku czarownic, co objawiało się tym, że zwierzę dawało zepsute mleko, dawało go za mało lub za dużo.

Zapusty na wsi były czasem ożywionych kontaktów towarzyskich, zwłaszcza dla kobiet, które spotykały się w domach na szkubaczkach. Skubać pierze zaczynało się od Trzech Króli i czynność tę wykonywano do końca karnawału.

W Polsce wódka, sporządzana na bazie zbóż, pojawiła się w XV wieku i znajdowała swoje zastosowanie przede wszystkim na dworach szlacheckich, gdzie ziołowe wódki używane były jako naturalne środki lecznicze do zwalczania bólu, a w szczególności jako „lekarstwo na żołądek”.

Czas Godnich Świont (Świąt Bożego Narodzenia) był dla społeczności wiejskiej czasem wyjątkowym. Tradycje związane z dniem wigilijnym są wciąż żywe i nadal kultywowane w śląskich domach.