W pierwszy czwartek po Święcie Trójcy Świętej, czyli w dniu kiedy katolicy obchodzą Boże Ciało, śląscy ewangelicy gromadzą się na nabożeństwie przy „Kamieniu” na Równicy.
Zwyczaj ten, praktykowany od początku lat 50. XX w., nawiązuje do czasów kontrreformacji, kiedy odebrano polskim protestantom prawo do sprawowania kultu religijnego. W XVII w. majątki kościelne były konfiskowane, dlatego w latach 1654 - 1709 ewangelicy spotykali się potajemnie na wspólnych modlitwach w lasach i w górach. Nabożeństwa odprawiane były w tzw. leśnych kościołach przez wędrownych pastorów ze Śląska i Słowacji, którzy udzielali Wieczerzy Pańskiej, ślubów i chrztów.
Najbardziej znany jest „Kamień” na Równicy (883 m n.p.m.) w Ustroniu. Najprawdopodobniej to otoczone lasem miejsce zostało odkryte na początku XX w., przez okolicznych mieszkańców, którzy na nowo ułożyli porozrzucane dwa głazy: okrągły, o średnicy 105 cm i pionowy o wysokości 190 cm. Na głazach widnieją wyryte tablice Mojżeszowe, krzyż i kielich. W 1928 r. „Kamień” na Równicy został wpisany do rejestru zabytków, a kilka lat później umieszczono na nim napis „(…)Miejsce nabożeństw ewangelickich w latach 1654 - 1709”, który w 1935 r. został częściowo uszkodzony. Obecnie napis ten widnieje na tablicy z czarnego marmuru wmurowanej w część frontową kamienia.
Inne znane leśne kościoły w beskidzkich lasach to:
- Stół ołtarzowy „Jan” w Bielsku-Białej
- Kościół na „Szymkowie” w Wiśle Bukowej
- „Spowiedzisko” w Lesznej Górnej
- Leśny kościół w Jaworzu
- „Do wiary” w Ostrem
- Zakamień w Nydku na Czantorii
- Godula w Ligotce Kameralnej
- "Kościółki" w Łomnej Dolnej
