Poniedziałek Wielkanocny był dniem wesołym – wszyscy ucztowali, cieszyli się i odwiedzali się wzajemnie.

Wielkanoc to największe, najstarsze i najbardziej uroczyste święto chrześcijańskie, obchodzone na pamiątkę zmartwychwstania Chrystusa.

Niedziela Wielkanocna, nazywana także Świętem Zmartwychwstania Pańskiego, miała charakter uroczysty i poważny.

W Wielką Sobotę na porannej mszy szło się poświęcić do kościoła świynconke – potrawy w ozdobionym koszyczku, przystrojonym białą serwetką, bukszpanem i szlajfkami, czyli

Wielki Piątek dla wszystkich chrześcijan to dzień wielkiej zadumy, upamiętniający śmierć Chrystusa na krzyżu.

W Wielki Czwartek milkły dzwony w kościele. Najpopularniejszym zwyczajem wielkoczwartkowym w całej Polsce było chodzenie z klekotkami, klepaczkami, grzechotkami.

Wielka Środa nazywana była kiedyś żurowom strzodom . W tym dniu polono żur, czyli rozpalano duże ogniska ze słomy, suchych liści, gałęzi i innych zanieczyszczeń zebranych z

 Zwyczaj barwienia i zdobienia jaj narodził się prawdopodobnie ok. 3 tys. lat p.n.e. w Asyrii, a według niektórych źródeł w Persji.

1 lutego 2008 r. wajecznica/smażylnica, czyli jajecznica po cieszyńsku została wpisana na Listę Produktów Tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi województwa śląskiego

Przepis na świyncelnik pochodzi od gospodyni z Połomii, gdzie podobnie jak w Mszanie i Gogołowej, wykonywany jest od pokoleń jako potrawa wielkanocna.

Do dziś w niektórych śląskich wsiach i miejscowościach powszechnie znany jest zwyczaj pieczenia specjalnego ciasta wielkanocnego, zwanego świyncelnikiem.

Jak nakazuje tradycja katolicka w Niedzielę Palmową, rozpoczynającą Wielki Tydzień, zanosi się do kościoła palmę, aby ją poświęcić.