Wesele to największa uroczystość rodzinna. Obrzędowość, związana z żyniaczkom, posiada bardzo rozbudowaną sferę zwyczajów i wierzeń.

W przeszłości końcówka karnawału, czyli tzw. łostatki, a zwłaszcza Tłusty Czwartek, były czasem kobiecych zabaw. 

Popularnym obrzędem okresu zimowego było chodzyni kolyndników, nazywanych czasem na terenie Śląska herodami.

Ostatni dzień Starego Roku i pierwszy – Nowego był związany z czasem przejścia, który był niezwykły, oderwany od norm społecznych, ładu i harmonii. 

Jednym z bardzo charakterystycznych zwyczajów bożonarodzeniowych, który jest praktykowany do dnia dzisiejszego, jest strojenie świątecznego drzewka – świerka lub jodły.

W niektórych domach do dziś praktykowany jest zwyczaj zalywanio chroboka we Wilijo, polegający na wypiciu na czczo kieliszka przygotowanej wcześniej wódki ziołowej.

„Pamiętaj, abyś dzień święty święcił” – to biblijne przykazanie przez wieki przyświecało naszym przodkom.

 Jak nakazuje tradycja, przed żyniaczkom, czyli ślubem, para młoda chodziła z kołoczym, czyli roznosiła gościom weselnym, sąsiadom i znajomym świeżo upieczony kołocz.