Roraty, czyli wotywne msze święte

W adwencie, w kościele katolickim, odbywają się poranne nabożeństwa nazywane roratami. Roraty to msza wotywna o Najświętszej Maryi Pannie.

W adwencie w pobliżu ołtarza umieszczana jest świeca, zwana roratką lub świecą roratną, która symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę. Biała lub niebieska wstęga z kokardą, którą przepasana jest świeca symbolizuje jej niepokalane poczęcie. Określenie „roraty” pochodzi od pieśni śpiewanej na początku tej mszy - „Rorate caeli desuper”, czyli „Spuśćcie rosę niebiosa”.

Według tradycji msze roratne były odprawiane zawsze o wschodzie słońca. Starsi mieszkańcy wspominają godzinę 5 rano, jako czas rozpoczęcia tej uroczystej mszy. Dziś w zależności od parafii przyjęto godzinę 6:00-6:30, czasami też godziny wieczorne. W mszach roratnych biorą udział dzieci i młodzież, które udają się wraz z rodzinami do kościoła.

Dawniej chodzono na roraty na piechotę, nieraz przedzierając się przez śnieżne zaspy. By zdążyć na czas do kościoła należało wyjść z domu po cimoku, czyli w ciemności. Z tamtych czasów przetrwał zwyczaj, że dzieci przychodzą na msze roratne z zaświeconymi lampionami, które kiedyś oświetlały drogę do kościoła.

Lampiony stanowią symbol nawiązujący do przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które oczekiwały na przyjście Oblubieńca z zapalonymi lampami. Lampiony w formie czworoboku, przykrytego daszkiem, były kiedyś wykonywane własnoręcznie z różnych materiałów: blachy, drewna czy kartonu. Dziś lampiony kupuje się gotowe lub składa z papieru według dostępnych wzorów m.in. w czasopiśmie „Mały Gość Niedzielny”. Na ściankach znajdują się symbole chrześcijańskie lub biblijne, takie jak: krzyż, gwiazda, zapalona świeca, anioł czy stajenka. Wewnątrz lampionu umieszcza się świecę lub małą żarówkę na baterię.