Przyroda w wyobrażeniach dawnych Słowian odgrywała bardzo ważną rolę. Drzewa uosabiały bogów, dlatego ludzie uważali je za święte.

Etymologia nazwy miesiąca „lipiec”, pochodzi od kwitnących w tym czasie lip - drzew uznawanych przez Słowian za święte.

Dla naszych słowiańskich przodków wiosna była czasem przebudzenia Matki Ziemi oraz wszystkich jarych bóstw.

Dawniej przestrzeń domową traktowano z wyjątkowym szacunkiem i godnością. Ważnym miejscem był domowy ołtarzyk.

Krawiectwo początkowo było zajęciem domowym, najczęściej kobiecym, dopiero od XIV wieku stało się samodzielnym zawodem.

Na dawnej wsi istniały zajęcia sezonowe, wykonywane w zimie, kiedy nie trzeba było obrabiać ziemi, a wieczory były długie.

Dawniej czerwone korale, wykonane z koralowca, były marzeniem każdej kobiety. Zakładano je do odświętnego stroju w niemal wszystkich regionach Polski, także na Śląsku.

W dawnych rodzinach obowiązywał patriarchat, a ojciec nazywany był „głową rodziny”. Należało wobec niego wykazywać bezwzględne posłuszeństwo, co w szczególności odnosiło się do dzieci.