Zioła, kwiaty i inne rośliny, zanoszone do kościoła ku czci Maryi na święto Matki Boskiej Zielnej (15 sierpnia), były symbolicznym dziękczynieniem za plony rolne.

Znane było przysłowie: „W sierpniu każdy kwiat woła – zanieś mnie do kościoła”

Kiedyś powszechna wśród mieszkańców wsi była wiara, że poświęcenie przez kapłana bukietu powiększa uzdrawiającą moc ziół w nim zawartych, które dzięki pokropieniu wodą święconą zyskują wręcz magiczną moc. 

• Poświęcone bukiety zanoszono do domu i przechowywano starannie do przyszłego roku za obrazem lub na strychu. Nie można było ich wyrzucać. Stare lub zniszczone bukiety należało spalić.
• Bukiety przechowywane w domu przynosiły szczęście rodzinne i spokój wewnętrzny.
• Czasami z bukietem obchodzono chałpe trzy razy w celach ochronnych lub zostawiano go w bruzdach zagonów lub w polu między kapustą i innymi warzywami, żeby zabezpieczyć warzywa przed zarazami i robactwem.
• Bukiet chronił domostwo i zbiory przed gradem. Zabezpieczał przed szkodnikami. Zwierzętom oraz zbiorom, a przede wszystkim ziarnom siewnym, dawał siłę i moc. 
• Chronił przed nieszczęściem, urokami, złym spojrzeniem i wszelkim złem. Zapewniał pomyślność, powodzenie i dobrobyt.
• Wierzono, że bukiet chroni przed piorunami i skutkami burzy. Kiedy zbliżała się nawałnica z błyskawicami do ognia w piecu kuchennym sypano poświęcone zioła, żeby dym wychodzący kominem chronił dom przed piorunami i pożarem. Czasami też zapalano gromnicę poświęconą 2 lutego.

• Okadzenie domu, tlącymi się na rozżarzonych węgielkach, ziołami miało chronić przed zarazami i chorobami zakaźnymi, które dziesiątkowały całe wsie. Takie epidemie nazywano morowym powietrzem.
• Dymem z ziół okadzano dookoła krowę przed pierwszym wypędzeniem na pastwisko. Kiedy miała chore wymię i nie dawała mleka pierwszą czynnością, mającą na celu niwelację tego stanu chorobowego, było okadzenie go świętym dymem. Czynności te miały na celu ochronę oraz odczarowanie złych uroków rzuconych przez czarownicę.
• Rozkruszone zioła dodawano do ziarna siewnego, wierząc, że dzięki temu zbiory będą bardziej obfite i wolne od zaraz i szkodników.
• Zioła z bukietu dodawano do herbatek i naparów na wszelakie schorzenia, choroby i dolegliwości.
• Poświęcone zioła pomagały także umierającemu w łatwym i szybkim skonaniu. W tym celu wkładano je pod poduszkę. Zmarłemu wkładano odrobinę poświęconych ziół do trumny pod głowę, by zapewnić mu wieczny odpoczynek.
• Zbieranie ziół w celach leczniczych odbywało się najczęściej pomiędzy dniem św. Jana (24 czerwca) a świętem Matki Boskiej Zielnej. Mówiono jednak, że najbardziej pachnące i aromatyczne zioła można nazbierać przez 30 dni po 15 sierpnia.
  „Gdy na Wniebowzięcie ciepło dopisuje, zielarz drugiego zbioru ziół dokonuje”.
  

Więcej informacji na temat magicznego działania ziół oraz święta Matki Boskiej Zielnej w artykułach:

 Kult Matki Ziemi a Święto Matki Boskiej Zielnej

Śląska palma wielkanocna

Zielone Świątki - święto wiosny

Noc Świętojańska, czyli polskie Walentynki

Pierwszy wiosenny wypas bydła

Rzucanie i odczynianie uroków na krowach