Słowo bonclok pochodzi od niemieckiej nazwy Bolesławca (Bunzlau), gdzie od XVI wieku do dziś produkuje się wyroby ceramiczne, także garnki kamionkowe o różnych kształtach i rozmiarach.

W okolicach Bolesławca występują złoża glin żaroodpornych, stąd właśnie tutaj już od średniowiecza wytwarzano te niezwykle trwałe gliniane garnki najwyższej jakości, pokryte ciemnobrązowym szkliwem ziemnym.

Naczynia kamionkowe mają wiele zalet. Dzięki grubym ściankom są trwałe, odporne na tłuczenie i wyszczerbienie. Ścianki boncloków mają małą porowatość, dzięki czemu w niewielkim stopniu chłoną zapachy i łatwo utrzymać je w czystości. Można w nich przechowywać produkty kwaśne, tłuste i mocno przyprawione. Są ognioodporne, więc można było stawiać je bezpośrednio na płycie pieca. Długo utrzymują temperaturę – ciepłe potrawy wolniej w nich stygną, zaś zimne dłużej zachowują niską temperaturę. Boncloki mają całą paletę kształtów i rozmiarów: najmniejsze mają pojemność ok. 0,5 litra, zaś te największe nawet 100 litrów.

Bonclok nawiązuje do śląskiej tradycji. Już samo słowo w swoim brzmieniu jest niezwykle „śląskie”, od razu słychać, skąd pochodzi. Pełny bonclok był zawsze synonimem dostatku. To w nim gospodynie przechowywały: mlyko, kiszka, śmietonka, masło, łój i szmalec, mięso, nociastek na chlyb i żur, kiszono kapusta i łogórki oraz smażone śliwki.